بسیاری از دانشجویان، که از وقوع یک مشکل یا بحران در زندگی خود آگاهی پیدا کرده و عزم خود را بر حل یا گذر از بحران جزم کرده‌اند، خود برای رفع مشکلاتشان به اداره راهنمایی و مشاوره مراجعه می‌کنند. اما برخی دیگر از دانشجویان که مشکل‌ یا بحرانی در زندگی را تجربه کرده‌اند، نیازمند راهنمایی سایرین برای مراجعه به مشاوره هستند. این دانشجویان ممکن است به خاطر ترس یا کم‌رویی و یا عدم اطلاع از خدمات اداره راهنمایی و مشاوره، برای حل مسئله خود به راه‌های پرهزینه، غیرقابل جبران و یا بعضاً اشتباه روی آوردند. موارد بسیاری بوده است که دانشجویی به هنگام بروز اختلافات کوچک با همسرش به جای بهره‌گیری از راهنمایی‌ها و مشاوره اهل فن، تصمیماتی اتخاذ نموده و یا دست به اقداماتی زده است که در نتیجه آن مشکل پیچیده‌تر و غیر قابل جبران شده است.

به نظر می‌رسد که اساتید و مسئولان دانشگاه نخستین کسانی هستند که می‌توانند این قبیل دانشجویان را به استفاده از مراکز مشاوره دانشجویی فرا بخوانند.از آنجا که اساتید محترم دانشگاه بیشترین تعامل را در مقوله آموزش با دانشجویان دارند، می‌توانند با برقراری ارتباط صمیمانه و دلسوزانه موجبات طرح مسأله را از سوی دانشجویان فراهم آورند.

 یکی از  نشانه‌‌های  استرس فردی در این قبیل دانشجویان مختل شدن وضعیت درسی آنان است. به عبارت بهتر اولین نشانه‌ای که از بروز یک مشکل برای دانشجویان پرده برمی‌دارد، افت تحصیلی است. از این رو استادان محترم در موقعیت بسیار خوبی قرار دارند و می توانند تشخیص دهند که چه زمان یک دانشجو نیازمند کمک است. آنها می توانند در وهله اول با برقراری ارتباط صمیمانه و دوستانه با دانشجویان، در جریان مشکلات آنها قرار گرفته و در صورتی که امکان حل مشکل به تنهایی برایشان میسر نباشد، به این دانشجویان پیشنهاد کنند که برای حل مشکل خود به اداره راهنمایی و مشاوره دانشگاه مراجعه کنند.

در یادداشت‌های بعدی به نقش ارزنده اساتید و دانشجویان علاقه‌مند به مشارکت در ارتقاء سطح سلامت روانی دانشگاه بیشتر خواهیم پرداخت.

امید است که همه‌ی ما در زمره بندگانی باشیم که مشمول این آیه شریفه قرآن هستند که

فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُوْلَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ