به گزارش دانشجویی و فرهنگی به نقل از تارنمای دانشگاه امام صادق ^{علیه‌السلام}؛ آیت الله مهدوی کنی بیان داشتند: من و جمعی از دوستان جامعه‌ی روحانیت بعد از انتخابات [2خرداد1376] خدمت رهبری رفتیم و صحبت کردیم. من خدمت آقا عرض کردم ما وظیفه‌ای داشتیم، کارمان را انجام دادیم. اینک که انتخابات برگزار شد و نامزد ما رأی نیاورد ما در اینجا می‌توانیم یکی از این سه گزینه را انتخاب کنیم:

یکی اینکه بایستیم و بگوییم ما این انتخاب را قبول نداریم، زیرا انتخابات مردود است و ما آن را قبول نداریم، رای مردم را هم قبول نداریم! به نظر می‌آید که این گزینه عقلایی نباشد، بالاخره مردم رأی داده‌اند و ما نمی‌توانیم بگوییم قبول نداریم. دوم اینکه ما بگوییم مردم رأی داده‌اند و آقای خاتمی هم رأی آورده، رأی مردم را هم قبول داریم و با ایشان همکاری می‌کنیم و از نظرمان هم برگشتیم. این هم یک نظر؛ یعنی در واقع اعتراف به اشتباه کنیم و از گناه و خطای خودمان توبه نماییم. ما چنین کاری را هم نمی‌کنیم ]زیرا[ معتقدیم مردم به فرد اصلح رأی نداده و اشتباه کرده‌اند و ما ایشان را گزینه‌ی برتر نمی‌دانستیم. گزینه سوم آن‌که طبق قانون به آرای مردم احترام می‌گذاریم، تا حدّی که لازم باشد برای احترام به آرای مردم و حفظ نظام همکاری می‌کنیم، ولی درعین حال از نظام اسلامی پاسداری می‌کنیم و در سنگرهای خود با دیده‌بانی دقیق مراقب اوضاع هستیم.

بالاخره سیاست است و دعوای سیاسی همین حرف‌ها را دارد و ما باز هم بر همان عهد ولایت که بسته‌ایم هستیم و بر روی آن ایستاده‌ایم ... ما دروغ نمی‌گوییم که شما را به عنوان ولیّ امر قبول داریم. باید هم بپذیریم حتی در مواردی که مخالف رأی‌مان باشد، اما فکر نمی‌کنم که جناب‌عالی رأی‌تان این باشد که ما خلاف‌ها را ببینیم و هیچ نگوییم. ایشان فرمودند اگر خلافی باشد باید اظهار کنید، منتها کیفیت اظهار فرق می‌کند؛ در هر موقعیتی باید سنجید که چگونه می‌توان انتقاد کرد که به ضرر انقلاب و نظام تمام نشود و دشمنان سوء استفاده نکنند. خوب این مطلبی بود که ایشان فرمودند و ما هم قبول داریم.

(منبع: خاطرات آیت‌الله مهدوی‌ کنی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1385، صص ۶-۳۷۵)