-
- 1396/04/20 09:11
- 3038
- 1396/04/20 09:11
- 3038
در یادداشتی از دکتر گودرزی عنوان شد:
فرصتسوزی: تهدید احتمالی، خطایی فوق راهبردی
دکتر غلامرضا گودرزی با اشاره به مناسبتهای تاریخی متعدد ایام هفته جاری، از جمله شهادت حضرت حمزه ابن عبدالمطلب، واقعه جنگ خندق و رحلت عبد العظیم الحسنی، طی یادداشتی به بیان مطالبی پیرامون این رویدادها پرداخت.
به گزارش دانشجویی و فرهنگی؛ دکتر غلامرضا گودرزی استاد دانشگاه امام صادق(ع) با اشاره به مناسبتهای تاریخی متعدد ایام هفته جاری، از جمله شهادت حضرت حمزه ابن عبدالمطلب، واقعه جنگ خندق و رحلت عبد العظیم الحسنی، طی یادداشتی به بیان مطالبی پیرامون این رویدادها پرداخت.
متن یادداشت عضو هیئت علمی دانشکده معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق (ع) به شرح ذیل میباشد:
در ماجرای جنگ احد که به شهادت مظلومانه جناب حمزه و تن زیادی از مومنان انجامید، سپاه اسلام در یک لحظه غفلت از دستور صریح رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، قوتی را به ضعف و فرصتی را به تهدید تبدیل کرد.
در ماجرای جنگ خندق، مشورت خلاقانه سلمان فارسی، صبر و هوشیاری مومنان واقعی، در کنار فداکاری و موقعیت شناسی امیر المومنین(علیه السلام) باعث شد نقطه ضعف به قوت و تهدید به فرصت تبدیل گردد.
در روایت، پاداش زیارت سید الکریم، چون زیارت سید الشهداء(علیه السلام) دانسته شده و بسیاری از مردم در ری و تهران شاید سالی بگذرد وتوفیق زیارت را از کف بدهند.
این نکات به ظاهر ساده و بدیهی در زندگی فردی، خانوادگی و ملی ما به کرات دیده می شود. تجاربی که در آنها با هوشیاری، تهدیدی، فرصت شده و یا با بی دقتی، فرصتی نه تنها از دست رفته که خود خطری حیاتی، شده است.
امروز فرصت ها و نقاط قوت زیادی پیش روی ایران است. در بعد داخلی، دولت جدید در حال شکل گیری است، مردم انگیزه کار و کوشش دارند، شرایط حل مشکلات متصور است. در بعد خارجی جریان مقاومت در عراق و سوریه و در موصل و دیرالزور موفق شده است. البته تهدیدات و نقاط ضعف نیز موجود است. در این شرایط کسی موفق است که فرصت سوزی نکند، که در غیر این صورت تهدیدات جدی رخ خواهد داد. جدل های بیهوده، فرعی کردن اصل و متن کردن حاشیه، دمیدن در شیپور اختلاف، بی توجهی و بی حرمتی نسبت به نعمت ولایت، استفاده شعاری از مردم، بی تدبیری و سطحی نگری، تعلل در برخورد قاطع با مفسدان اقتصادی و اداری، تجمل گرایی و اشرافیت، نستاندن داد مظلوم، غرور و تفاخر، عدم خودباوری و ترویج روحیه وادادگی، مهجور بودن نخبگان و عزیز بودن دون صفتان، فراموش کردن روحیه ایثار و شهادت، ترویج بی اخلاقی و پرخاشگری و در یک کلام خداگریزی و بی تقوایی فردی، گروهی و جمعی برخی از نکاتی است که می تواند فرصت ها را سوزانده و خدای ناکرده همه را در آینده از این خطای فوق راهبردی، نادم گرداند.