به گزارش دانشجویی و فرهنگی و به نقل از طلیعه: غلامرضا گودرزی، استاد دانشکده معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق(ع) درباره نظر اخیر دکتر داوری ارکانی که بعد از گذشت ۳۰ سال هنوز در تحول در علوم انسانی به نتیجه ای نرسیده ایم و شاید در آینده هم به نتیجه ای نرسیم، گفت: مقایسه نهاد ۴۰ ساله ای که به سختی و در شرایطی که بعد از انقلاب برای کشور به وجود آمد و جنگ تحمیلی که ناخواسته وارد آن شد و باعث مشکلات اقتصادی گردید، با دستاوردی که طی ۳۰۰ سال در آرامش طراحی و اجرا شده و ابزار رسانه ای قوی داشته که مدل های خود را توانسته به خوبی به دنیا القا کند، مقایسه درستی نیست.

گودرزی افزود: در سالهای ابتدایی بعد از انقلاب فضای آرامی نداشتیم. ما باید ابتدا ارزیابی کنیم که طی چند سال گذشته تا چه میزان در حوزه نیروی انسانی و در زمینه حمایت و عملیاتی شدن ایده ها سرمایه گذاری کرده ایم. مقایسه و پیشرفت این علوم با علوم انسانی رقیب از نظر روش شناسی دارای مشکل است.

گودرزی با اشاره جایگزینی علوم انسانی اسلامی با علوم انسانی فعلی که از سوی عده ای مطرح می شود، گفت: کسانی که در عرصه علوم انسانی حضور دارند چه موافقان و مخالفان طیف های مختلفی دارند. طیفی در حوزه مخالفان علوم انسانی اسلامی هستند که ادله محکمی در مخالفت خود بیان نمی کنند اما در همین طیف افرادی هم هستند که به صورت مستدل مخالفت خود را بیان می کنند.

وی افزود: از سوی دیگر کسانی هستند که موافق مطالعات علوم انسانی اسلامی هستند اما منکر یک باره مطالعات در این عرصه می شوند و به دنبال تولید دانش جدید هستند و کسانی داریم که معتقدند بخشی از این علوم قابل استفاده هستند. بنابراین این افراد هم شامل طیف می شوند و اگر کسی موافق علوم انسانی اسلامی بود به این معنا نیست که می خواهد به طور کلی تجربه غرب را به کناری بگذارد.

وی اظهار کرد: ما باید بخشی از این علوم را که می توانیم استفاده کنیم، انتخاب کنیم و بخشی که بر اساس آموزه های دینی و قابل تکمیل و اضافه کردن است را به این علوم اضافه کنیم و اگر بخشی از علوم انسانی را که با فطرت انسانی سازوگار نیست و بر اساس اندیشه های غیر الهی تدوین شده را کنار بگذاریم.

 گودرزی درباره اینکه موضوعات اسلامی را نمی توان وارد متدولوژی علم جدید کرد، گفت: معتقدم همه چنین اعتقادی را ندارند. یکی از مباحث مهم که در فلسفه علم مطرح می شود و موافقان و مخالفان خود را دارد همین موضوع است که در بین اساتید محل بحث است. اینکه صحت و سقم گزاره علمی را در حوزه دانشی چگونه بسنجیم معیارها و مبانی خود را داراست. مثلا در حوزه مدیریت اسلامی نظریه ای که ارائه می شود در اجرا، توفیق خود را نشان می دهد. یعنی اگر نظریه ای دارای چارچوب علمی بود و توانست در صحنه و میدان عمل از خود دفاع کند می تواند در دانش مدیریت مورد قبول واقع شود.

استاد دانشگاه امام صادق(ع) افزود: آنچه که ما در دانش مدیریت اسلامی به دنبال آن هستیم و معتقدیم به نتیجه می رسد، تلاش مجاهدانه است که از منابع دینی و نعمت هایی که خداوند در اختیار ما قرار داده با نگاه حداکثری بتوانیم مباحث مدیریتی را به پیش ببریم.

این استاد دانشگاه اظهار کرد: به تازگی نسلی از اساتید تربیت شده اند که نگاه جدیدی به مدیریت اسلامی دارند که دستاورد بسیار بزرگی است. ما از نسلی که تصور می کردند مدیریت اسلامی به معنای آن است که مبحث مدیریتی به اضافه چند آیه و روایت تبدیل به دانش مدیریت اسلامی می شود به نسلی امروز رسیده ایم که به دنبال تولید دانش و اضافه کردن تکنیک ها، روش ها و مدل ها به مجموعه دانش مدیریت است که این هم مساله کم ارزشی نیست.

گودرزی درباره جدایی ماهیت علم از دین و ارتباط آن با حوزه مدیریت اسلامی، گفت: در حوزه مدیریت این فرض پذیرفته شده که این علم دارای دو حوزه کاملا مشخص به نام علم مدیریت و دانش مدیریت می شود. در حوزه دانشی قطعا ارزش ها و نگرش ها و اعتقادات و باورهای فرد تاثیرگذار است.

وی ادامه داد: من معتقدم مدیریت، علم محسوب می شود و علمی است که اجرای آن به هنر نیاز دارد. بخشی از این علم در حوزه علوم انسانی به طور قطع با باورها و اعتقادات و ارزش های ما گره خورده است و نمی توانیم بگوییم مدیریت علمی خنثی است. روش ها و تکنیک ها با ارزش ها و اعتقادات ارتباطی ندارند. به عنوان مثال یک مدل برنامه ریزی در ایران و غرب الگوریتم خود را دارد اما مفروضاتی که وارد آن مدل می شود و نتیجه ای که از آن مدل خارج می شود با یکدیگر ارتباط دارند و این، در دیدگاه حداقلی مطرح می شود.

وی بیان کرد: در دیدگاه حداکثری با استفاده از منابع دینی و نگاه اسلامی می توان ابزارهای جدید هم تولید کرد. در دیدگاه حداکثری در دانش مدیریت با استفاده از این منابع می توان به غنای آن دانش کمک رساند. در حوزه دانش مدیریت معتقدم مباحثی مانند مدیریت اسلامی می تواند صحیح باشد و کاربرد هم داشته باشد، زیرا هم در مفروضات و هم در نتایج و هم در ابزارها و مدل‌ها می تواند متفاوت باشد، البته به شرطی که ما در مطالعات مان هوشمندانه وارد شویم و به اندازه سرمایه ای که می گذاریم انتظار داشته باشیم.

گودرزی در پایان اظهار کرد: با توجه به سرمایه انسانی و سیاست گذاری و دیگر سرمایه ها که بر روی دانش مدیریت اسلامی گذاشته ایم، می توانیم از نتایج آن دفاع کنیم هرچند که با مطلوب فاصله زیادی داریم.