در دانشجویی و فرهنگی بخوانید؛ مشروح بیاناتحجت‌الاسلام و المسلمین دکتر مهدوی کنی در خصوص شخصیت امام خمینی قدس سره به مناسبت ۱۴ خرداد سالروز رحلت امام خمینی قدس سره که روز گذشته در مسجد دانشگاه امام صادق(ع) ایراد شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین و الصلاه و السلام علی اشرف الانبیاء و المرسلین محمد و علی عترته الطیبین الطاهرین المعصومین سیما حجه‌ابن‌الحسن العسکری روحی و ارواح العامین لتراب مقدمه الفداء.

ایام سالگرد ارتحال امام ره است. جفاست این ایام بگذرد و در دانشگاه امام صادق علیه‌السلام، یکی از مراکزی که از ثمرات بارز این انقلاب است و تأسیس خودش را هم به جهت نگاه عام فرصت سازی انقلاب و هم به جهت ویژگی خاص ا مدیون امام راحل است. لذا ما یک نوع تعهد و دین ویژه به امام داریم که باید حتماً در تمام ایام سال و در تمام تعلیمات خودمان به آن توجه کنیم و از وجود مبارک امام یاد کنیم و قدردان این نعمت باشیم و خاصتاً در ایام رحلت ایشان باید یاد و خاطره امام را گرامی داشت.

در تأسیس این دانشگاه امام نقش اساسی داشتند، جدای از تأییدات ایشان، همین فضایی که ما در آن هستیم به حکم امام دراختیار ما قرار گرفته است. بعضی حرفهایی می‌زنند و همه این مجموعه را به کسان خاصی منسوب می‌کنند، این را بدانید که اینجا به حکم امام در اختیار قرار گرفت و بعد هم به دستور امام مرحوم آیت الله گیلانی روند قانونی این انتقال را طی فرمودند و حکم تحویل این مجموعه به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام را صادر فرمودند. لذا ما غیر از اینکه همه حق حیات معنوی خود را به امام و انقلاب مدیونیم، ‌فضای  حاضر را هم به امام مدیون هستیم. امام در بحث مالی دانشگاه، هرچه درتوان داشتند، کمک کردند. اساس این دانشگاه با عنایت امام شکل گرفت. لذا ما متولیان و فرزندان این دانشگاه مقدس باید به شکل خاص از امام قدردانی کنیم.

امام نعمت بزرگی است که اگر نبود، اساس انقلاب هم نبود. اگر بخواهیم چند رکن برای این انقلاب ذکرکنیم، رکن اولیه آن امام است. هم به جهت زمانی وهم به جهت رتبی. امام آغازکننده این انقلاب است، در لحظاتی که مردم کاملاً  ناامید شده بودند. بعد از قضیه مشروطه و نفت بسیاری در لاک  خود فرو رفتند و امام در این لحظات ایستاد و به تنهایی یک امت بود. قیام امام به اندازه یک ملت ارزش داشت. همه را به دنبال خود کشاند. اگر ارکان دیگر فرهنگ اسلامی و اعتقاد مردم و حضور مردم باشد، امام رکن رکین این انقلاب است. مانند امام در رهبران انقلاب‌ها دیده نمی‌شود، حتی در رهبران بزرگی غیر از معصومین علیهم‌السلام که قبلها در تاریخ شیعه قیام کرده بودند. امام خیلی خصایص داشت تا امام شده بود، جدای مساله تهذیب، علم و شجاعت امام که این صفات فردی امام بود، امام در مرحله انقلاب «نه بزرگ و قاطعی» بود. در مرحله سلبی در نفی طاغوت یک ویژگی کامل بود و با تمام وجود بدون تردید و ملاحظه در برابر طاغوت قد علم کرد. وقتی که کسی جرات نداشت با شاه صحبت کند، اول با نصیحت و خیرخواهی با شاه صحبت کرد. «آقای شاه من شما را نصحیت می کنم...» درکاپیتولاسیون و نامه‌ها امام نصیحت کرد تا شاه گوش دهد، چیزی که خدا در دستور خود به حضرت موسی علیه‌السلام در مواجهه با فرعون به قول لیّن تعبیر می‌کند. داستان انقلاب اسلامی امام بسیار به داستان حضرت موسی علیه‌السلام شبیه است. امام هم با قول لیّن صحبت کرد، وقتی اثر نکرد کلمات قاطعی گفت و ایستاد و گفت باید شاه برود. چیزی که تا همان لحظات پیروزی انقلاب برخی پیغام می بردند که از این یک کلمه بگذر. افرادی که سابقه مبارزاتی هم داشتند اینچنین می‌گفتند. امام می‌گفتند شاه باید برود. در موقعیت سلبی امام با شهامت ایستاد؛ از عراق اخراج شد و او را به کویت راه ندادند، ‌امام گفتند که فرودگاه به فرودگاه می‌گردم و حرفم را می‌زنم. امام به ایران آمد و گفت به اتکای ملت دولت تعیین می کند.کلماتی که ناشی از ایمان محکم امام در نه گفتن به طاعوت بود. و تا آخر خط ایستاد تا طاغوت را بیرون کرد.

تا حدی این مرحله در برخی از رهبران انقلاب‌های گذشته دنیا هم می‌شود یافت. اگر بشود قیاس کرد شاید مائو، لنین، رهبران انقلاب فرانسه و.. هم چنین کردند. اما تفاوت امام این بود که برای دوره حاکمیت خود هم قول ایجابی داشت و این کلام و گفتمان خود را اندیشه کرده بود و بر سر آن هم محکم ایستاد. برخی بوده اند که برای دوره بعد از انقلاب خود هم نقشه داشتند ولی اجرایی نبودهدر  انقلابهای مارکسیستی از بسیاری از اهداف و شعارهای خود دست برداشتند. خود مارکس در حین برپایی انترناسیونال ادعاهایی داشت اما از خیلی از حرفهایش برگشت که از آن دوره به دوره به مارکس پیر تعبیر می‌شود. جانشینان او هم مانند لنین و مائو دست به اقداماتی زدند که ارزش‌ها و نقشه های قبلی شان را نقض کرد. امام در میان رهبران انقلاب‌ها جدا از نه به طاغوت، نقشه برای آینده هم داشت و نظام ولایت فقیه را طراحی کرد. امام در نجف تز خود را مطرح کرد و نظام مبتنی بر ولایت فقیه را مطرح کرد، نظامی که امام بعدها با جمهوریت آن را تکمیل کرد. حکومت اسلامی را در قالب جمهوریت آورد. بر خلاف بسیاری از رهبران و سیاست‌مداران برای پیاده سازی نظام، اصول خود را کنار نگذاشت. در عین نفی وابستگی به شرق و غرب و نظام سلطه واقعیت های جامعه را هم می‌دید. امام در برخورد با دستاوردهای دنیای جدید و آنچه عقل بشری خلق کرده بود، روش نفی مطلق به کارنگرفت، لذا وقتی ولایت فقیه را خواست اجرا کند، مردم را در قالب جمهوریت سهیم کرد. در باب هنر گفت با سینما مخالف نیستیم با فحشا مخالفیم، در باب دانشگاه، جایگاه دانشگاه را بالا می‌برد، نهادی که برخی آن را عامل اصلی انحراف می‌دانستند. امام قاطعانه در مورد سرنوشت مملکت گفت که اگر دانشگاه اصلاح شود، مملکت اصلاح می‌شود. امام دانشگاه را نفی نکرد. اگر در دوره ای برای نفی توطئه‌ها، دانشگاه ها را بست، گروهی  را برای ساماندهی آن گذاشت. آن هم در زمانی که برخی هر کس که به دانشگاه پا می‌گذاشت را تکفیر می‌کردند. هجمه‌ای برای بزرگانی مانند شهید مطهری و شهید بهشتی رخ داد. امام در عین حفظ ارزش ها در دنیای جدید، مکتبی را درست کرد. امام از اصول خود کوتاه نیامد ولی نظام قابل اجرایی را در دنیای جدید اقامه کرد. امری که حتی بعضی از منسوبین و پیروان گذشته و مدعیان امروز امام دچار تردید جدی شده‌اند. علت دوام انقلاب تا امروز همین نگاه همسازی آرمان و ارزش ها و واقیت‌ها است. آرمانها با واقعیت های روز پیاده شود. این است که از امام یک رهبر ویژه ساخته است که به تعبیر مقام معظم رهبری این انقلاب بی نام امام در هیچ جا شناخته شده نیست. 

خداوندا ما را قدردان نعمت امام و مقام معظم رهبری  قرار ده

این نعمت ولایت را از ما نگیر

ما را در مسیر انقلاب ثابت قدم بدار

عاقبت همه ما ختم به خیر بگردان

پرچم این انقلاب را به دست صاحب اصلی اش برسان

نثار همه شهدا، امام راحل، علما و مجاهدان و خصوصاً آیت الله مهدو ی کنی رحم الله من قرأ الفاتحه مع الصلوات