نشست پرسش و پاسخ صمیمانه دانشجویان با جناب آقای دکتر امامی، معاون پژوهش و فناوری اطلاعات، برگزار شد.
به گزارش خبرنگار معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه امام صادق علیهالسلام، دکتر امامی، معاون پژوهش و فناوری اطلاعات، در نشستی که به مناسبت گرامیداشت روز دانشجو برگزار شد به سوالات دانشجویان پاسخ داد که در ادامه گزیدهای از نکات بیان شده را میخوانید.
مجموعه پژوهش دانشگاه یک مجموعه ای است که در طی بیست سال گذشته به مرور رشد کرده است به عبارتی جزء دغدغه های اولیه تاسیس دانشگاه نبوده است، اول با حوزه نشر و به خصوص نشر حوزه نشریات آغاز شده است و سپس آرام آرام به حوزه نشر کتاب و ... رسیده است و امروزه در مجموع در حوزه نشر کتاب دانشگاه ما یکی از انتشارات بزرگ دانشگاهی کشور محسوب می شود.
برنامه مجموعهی انتشارات دانشگاه این است که نشر دانشگاه به سایر آثار علمی هم تعمیم و گسترش پیدا کند. احیانا به سمت تولیدات صوتی و تصویری می رویم و حوزه های دیگری که می تواند تولیدات علمی محسوب شود که در حال حاضر در محصولات دانشگاهمان نداریم . این از حوزه انتشارات دانشگاه که حوزه تولید و بازاریابی است .
دومین حوزه یعنی حوزه بسیار مهم خدمات پژوهشی و واحد های پژوهشی دانشگاه می باشد. اینجا همان بخشی است که بیشترین راهبرد های ابلاغی به مجموعه دانشگاه ابلاغ شده است و مسئولیت های خیلی سنگینی در این حوزه بر عهده دانشگاه گذاشته شده است.
یک راهبرد به طور کلی خود پژوهشگاه و تاسیس پژوهشگاه، دوم موضوع پسا دکتری و دوره های پژوهشی پسا دکتری و سوم حوزه انجمن های علمی و یک عنصر دیگری هم که در اینجا قرار می گیرد به طورکلی حوزهی بهبود و توسعهی پژوهش وفضای پژوهشی در دانشگاه می باشد. می توان گفت تقریبا هیچ مجموعه یا اداره ای در دانشگاه نداریم که این تعداد راهبرد برایش ابلاغ شده باشد.
اینکه ما بیاییم به سراغ مفهومی به نام پژوهشگاه در دل دانشگاه و مجموعه پژوهشگران دانشگاه اعم از اعضای هیأت علمی، دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دانشجویان لیسانس و فوق لیسانس و دکتری، دانش آموختگان و احیانا برخی از علاقه مندان بیرونی در آن حاضر باشند، چنین چیزی تقریبا ما در کشور سراغ نداریم که دانشگاهی به این صورت پژوهشگاه تاسیس کرده باشد. طراحی اولیه ی مفصلی شکل گرفت و سپس به تصویب شورای پژوهش دانشگاه و شورای دانشگاه رسید و الان ما شاهد بیش از 25 اندیشکده یا بهتر بگوییم واحد پژوهشی هستیم.
الحمدالله در حدود سه ماه گذشته فضای فیزیکی این مجموعه پژوهشگاه ها در بلوک چهار قدیم خوابگاه ها شکل گرفت و تعداد زیادی از پژوهشگاه های ما در آنجا مستقر شدند و این مسیر رو به بهبود هست و اتاق های جلسات مختلف و حجم کم برای استقرار پژوهشگر ها. مهم تر از همه این ها این است که ما بتوانیم علاوه بر اعضای هیأت علمی، مجموعه ای از دانشجویانی که پژوهشگر هستند ، در این مکان ها مستقر کنیم. ما بدون رودروایسی این حرف را در دانشگاه مفصل مطرح کرده ایم که استقرار یعنی یک گونه ای از ارتزاق یعنی تا وقتی پژوهشگران ما رزق و زندگی شان به حضورشان در دانشگاه وصل نشود ما تقریبا نمی توانیم بگوییم که در پژوهشگاه دانشجویانی مستقر شده اند و شغل دارند و کار می کنند.
ما اولین کاری که باید بکنیم جریان آورده های مالی را از بیرون دانشگاه به درون دانشگاه تسهیل کنیم و به آن از طریق پروژه های پژوهشی و تعاملات و همکاری های پژوهشی با بیرون دانشگاه ضریب بدهیم و حجش را افزایش بدهیم. میزان دانشجویانی که الان در آمار داریم که در این واحد های پژوهشی مشغول هستند تقریبا از صفر به بیش از 20 تا 30 نفر رسیده است که این نسبت به دانشجویانی که در دانشگاه داریم این خیلی کم است که این در پروژه های پژوهشی در حال کاهش یا افزایش است یعنی بعضی وقت ها پروژه ای این ماه 4 نفر را تامین می کند و ماه بعد 6 نفر را. این عدد تقریبی بین 20 تا 30 نفری که بنده عرض می کنم به همین دلیل است. و این دانشجویان دارند مستقر می شود.
مجموعه های بیرونی بیشتر به حل مسئله توجه دارند اینکه دانشگاه هم در این زمینه منابعی را تخصیص دهد، ما چندین سال است که دنبالش هستیم البته مطمئن هستیم که این منابع نمی تواند تکیه گاه حرکت ما برای استقرار دانشجویان باشد منبع مطمئنی نخواهد بود ان شاءالله بعد از این جریان استقرار مکانی، این موضوع هم در حال افزایش است یعنی واحد های پژوهشی می توانند یک یا دو نفر را مستقر کنند در مجموعه های پژوهشی با برخی کمک هایی که از طریق خود دانشگاه تأمین خواهد شد. اینجا مسیر بسیار طولانی را در پیش داریم و یکی از سوالات دوستان نیز همین بود.
در دانشگاه های دیگر نقش خاصی برای دانشجویان دکتری در نظر گرفته می شود و کارکنان علمی دانشگاه و بازوی پیش برنده علمی دانشگاه محسوب می شوند. در حالی که در دانشگاه ما همین جایگاه و حمایت مالی متناسب با آن برای دانشجویان دکتری در نظر گرفته نمی شود. اینکه در بقیه ی دانشگاه ها این اتفاق می افتد را... ما هم بیرون درس خواندیم چنین چیزی الان ...بله برخی از پروژه های پژوهشی در دانشکده های مهندسی از همین طریقی که الان اشاره کردم و ما هم داریم پیگیری می کنیم اتفاق می افتد. استاد منابعی را می گیرد و قاعدتا دانشجویانش را به استخدام پروژه در می آورد و چون بچه های فنی بهتر پاسخ سوالات کشور را داده اند؛ توانستند منابع مالی پایدارتری را محقق کنند البته این هم الان غالبا در دانشگاه ها نمی شود معمولا در شرکت های دانشگاهی محقق میشود و شرکت های دانشگاهی پروژه های فنی میگیرند. ما در دانشگاه ها و دانشکده های علوم انسانی خیلی خیلی کم چنین وضعیتی در مورد دانشجویان داریم. اما این به این معنی نیست که این امر درست و لازمی نیست.
ما الان حدود سیصد دانشجوی دکتری داریم در دانشگاه که برآورد ما این است که باید همه این ها مستقر بشوند. یعنی باید منابع مالی جور کنیم که تمامی حداقل دانشجویان دکتری ما مستقر شوند البته من قائل به این هستم که بیشتر دانشجویان ارشد ما هم این قابلیت را دارند. خودتان یک حساب و کتاب فوق العاده اولیه کنید مثلا دانشجوی دکتری که قالبشان هم متاهل هستند اگر ما یک رقم فوق العاده نحیف و بسیار کم 5 میلیونی در ماه برایشان در نظر بگیریم، میشود سالی 60 میلیون . تازه این 5 میلیون پرداختی می باشد از دوستان اداری مالی بپرسیم می گویند 5 میلیون را حداقل 35 تا 40 درصدش به آن اضافه کنیم تازه هزینه های واقعی فرد را پوشش می دهدکه برای سیصد نفر می شود 18 میلیارد. چنین مبلغی را ما الان نمی توانیم از درون دانشگاه پرداخت کنیم. پس باید برویم به سراغ اینکه زیرساختی درست کنیم که از بیرون بتوانیم جذب کنیم.
می رویم به سراغ مجموعه ای که باید برود منابع بیاورد یک نگاهش منابع آوردن است و نگاه مهم ترش این است که طبق راهبرد های ابلاغی باید پاسخ گوی مسائل نظام و انقلاب باشیم چگونه؟ اینجا آن اداره کل همکاری های علمی شکل می گیرد که در دو اداره این کار دارد انجام می گیرد. یکی اداره همکاری های علمی ملی و یکی هم اداره همکاری های علمی بین المللی. در همکاری همای علمی ملی برادران و همکاران ما زحمت بسیار زیادی کشیدند اگر عزیزان در نمایشگاه دو ماه پیش سالگرد چهل سالگی دانشگاه شرکت کرده باشند می دیدند که رشدی که دوستان ما داشتند فقط تا همین حدود دو ماه پیش چند صد درصد بوده است. یعنی دقیقا سالانه بیش از دویست درصد، یک سال صد و بیست درصد و یک سال دویست و پنجاه درصد رشد جذب منابع را شکل دادند. این اصلا کافی نیست چون عددی که من گفتم اون دروسی نیست باید عدد ها خیلی بیشتر از این حرفا باشد ولی مجموعه با پتانسیلی که دارد رشد خوبی دارد و رشد پرشتابی دارد که ان شاءالله باید زیرساخت هایش هم درست شود که کار پیش برود.
ما الان یک برنامه دیگری که در واحد های پژوهشی داریم پیگیری می کنیم؛ برنامه علمی اساتید می باشد. امسال برای اولین بار تقریبا بیش از 70 درصد اساتید دانشگاه تک به تک برنامه علمی به دانشگاه داده اند. بنده حالا با توجه به برنامه علمی استاد، همکاری های بیرونی را مشخص می کنم. یکی را باید بروم مثلا در قم پژوهشگاه های علوم انسانی اسلامی برایش ارتباط برقرار کنم یکی را هم باید بروم در حوزه مسئله اش برایش ارتباط برقرار کنم. میدانم باید منابع را کجا تامین کنم این اتفاق تازه رخ داده است. یعنی به عنوان مثال برخی از دانشکده ها به دست من نرسیده است ولی بیش از سه دانشکده فکر می کنم دو دانشکده و یک مرکز زبان که به دست ما رسیده، این ها الان دست من هم هست و تازه رسیده و به همراه مجموعه ی آموزشی روی آن داریم کار می کنیم. در اینجا پایه هدایت و نظارت استاد است. و این اتفاق باید بیافتد. باید مطالبه هایی صورت بگیرد از مجموعه فرهنگ دانشگاه می دانم که نه استاد ما چندان تمایلی دارد که این مسئولیت را بپذیرد و نه دانشجویان دکتری ما تمایل دارند که آن هدایت و نظارت استاد را بپذیرند.
ماموریت علمی هر یک از اعضای هیات علمی، در دانشگاه امام صادق چیست؟ می خواهند چکار کنند؟ می خواهند کدام مسئله ی نظری و یا عملی را حل کنند که هر دوتایش را هم می توانند حل کنند حتما این را از من مطالبه کنید. هر دو نیاز نیز در راهبرد های ابلاغی دانشگاه نیز ذکر شده است و ما باید به هر دو پاسخ دهیم هیچ کدام هم نباید فدای دیگری کنیم اینکه ما بیاییم دو جبهه بشویم و بگوییم الا و بلا مسائل بنیادی و نه به مسائل کاربردی و یا از آن طرف بگوییم فقط مسائل کاربردی و این مسائل بنیادی حرف های روزمین هست که این هم حرف اشتباهی است. دانشگاه معتدل به هر دوی این حوزه ها به اندازه وسعش باید رسیدگی کند البته دانشجویانی که علاقه و توانایی پرداختن به مسائل زیربنایی داشتند کمتر هستند بنده واقعا از دوستانی که می خواهند به مسائل زیربنایی بپردازند استدعا دارم حداقل به بنده مراجعه کنند و من هم از دانشکده بخواهم که برای این دانشجو چه کارهایی انجام شده است به این صورت می توانم وارد شوم و نمی توانم بگویم که مثلا آقای فلانی چرا شما به مسائل بنیادی نمی پردازید این مربوط به رئیس دانشکده هست. رئیس دانشکده هست که باید در تعامل با استاد و عضو هیات علمی ببیند که او دارد چکار می کند مداخله بنده و معاونت پژوهشی در این امر، فسادش از فایده اش بسیار بیشتر است. اما من می توانم بگویم برنامه علمی. الان ریاست محترم دانشگاه از من مطالبه کردند بعد از این برنامه علمی که یک شمایی از کل اساتید دانشکده ها به من بده و بنده می خواهم ببنیم هر کدام در چه حوزه ای مستقر هستند نه تنها حوزه های بنیادین نقص داریم که البته به نظرم در حوزه های بنیادین ما هیات علمی خوبی داریم،حداقل از همه دانشگاه های دیگر جلوتر هستیم. اما حتی ما در خیلی از حوزه های کاربردی هم ضعف داریم. بعضی وقت ها مسئولی می آید و می گوید که من از فلان وزارت خانه کشور آمده ام، دانشگاه امام صادق که دانشگاه حاکمیتی است باید پشتیبان ما باشد. من باید نگاه کنم ببینم آیا حداقل یک عضو هیات علمی دارم که علاقه مند به این حوزه مسئله باشد که من در جواب آن فرد بگویم بله می توانم پشتیبان شما باشم. اگر من عضو هیات علمی در این حوزه تخصصی ندارم معنا ندارد که شعار بدهم که من می توانم پشتیبان فلان وزارت خانه باشم. بچه ها ما در مورد واقعیت ها حرف می زنیم که یک عضو هیات علمی هم کفایت نمی کند. باید در کنار آن نیز سه دانشجوی دکتری هم باشد و ده تا دانشجوی فوق لیسانس باشد و سپس بگویم می توانم و شروع به پشتیبانی کنم.
ما داریم تک تک اندیشکده ها را از نزدیک فعالیت هایشان را می بینیم و رصد می کنیم. البته اندیشکده ضعیف و غیر فعال داریم و ازطرفی اندیشکده جدی و فعال نیز داریم. اندیشکده های متوسط الحال هم داریم. می توانیم بپرسیم که آقای امامی چرا فلان اندیشکده ضعیف قوی نمی شود؟ یا چرا فلان اندیشکده غیر فعال است؟ ما اول باید می رفتیم، راهبرد ابلاغی ایجاد پژوهشگاه بود و این از مسیر ایجاد واحد های پژوهشی پیش رفت. واحدهای پژوهشی که من نمی توانم قصاص قبل از جنایت کنم.چند عضوهیأت علمی آمده اند به دانشکده یا به معاون پژوهش دانشگاه اعلام کرده اند. که ما آمادگی ایجاد فلان واحد پژوهشی را داریم. مسیر ما تشویق واحد های پژوهشی است که خیلی خوب عمل کردند و حتما هرچه منابع داشته باشیم جلب خواهیم کرد و به کمک این عزیزان خواهیم آمد و به مرور شروع خواهیم کرد واحد های پژوهشی که بدترین عملکرد را دارند را خواهیم بست.
ما دو مجموعه داریم که این ها دیگر ستاد نیستند و به اصطلاح این ها تصدی می کنند یکی مجموعه کتابخانه و چند رسانه ای است و دیگری مجموعه فناوری اطلاعات و فضای مجازی. اولا که این دو مجموعه قبلا در حد اداره بودند. دو ماهی میشود که این دو مجموعه به مرکز ارتقاء پیدا کردند یعنی یک درجه ای بالاتر از اداره. البته یک زمانی دانشگاه فقط در حوزه پژوهش کتابخانه داشت بد نیست بدانید همین مجموعه کتابخانه دانشگاه، در سال های نه چندان دوره، حدود ده دوازده سال پیش بنده مشغول به کار شدم بیش از چهل تا چهل و پنج نیرو در مجموعه کتابخانه کار می کرد. الان با چیزی کمتر از 10 نیرو دارد کار می کند. کلیت دانشگاه این را دارد با راهبرد دوازدهم ابلاغی حضرت آقا به نام چابکی طرح می کند که البته ما اینجا اشکالاتی داریم به مجموعه دانشگاه به نظر ما چابکی شده لاغری دانشگاه در برخی از حیطه ها.
در کل مجموعه کتابخانه خیلی دارد زحمت می کشد و اتفاقات رشدی خوبی را در این سال ها شکل داده است. مثلا در تأمین منابع، میزان تورم ما در همین دو سال گذشته در حوزه کتاب بالای سیصد درصد است و میزان افزایش منابع بودجه ای ما چیزی حدود سالانه 20 درصد است. این کتابخانه باید جوابگوی همان نیاز های قبلی و حتی بسیار بیشتر ،با توجه به افزایش دانشجویان دکتری، با منابع بسیار محدود تر باشد. مجموعه کتابخانه ما تلاش های بسیار زیادی داشته است که بتواند از هر مجرایی و از هر فرصتی برای تهیه منابع اطلاعاتی دانشگاه، استفاده کند. در بحث منابع شاید دوستان سوال نکرده باشند ولی بهتر است اشاره کنم که یک چیزی داریم به نام منابع اطلاعاتی، که دوستان دکتری خیلی درخواست داشته اند مثلا منابعی مثل پروکوئست، امرالد و این مجموعه ها که به حق دانشجویان ما انتظار دارند که ما این منابع را برایشان تامین کنیم. یک زمانی هم ما از پیش تازان بودیم و تامین کردیم و وارد خرید های ارزی می شدیم و انجام میدادیم ولی الان نمی توانیم این منابع را مستقیما خریداری کنیم یک مثال برای شما می زنم: مجموعه دانشگاه تربیت مدرس که البته آنجا پزشکی و علوم مهندسی و پایه هم دارد که با یک تقلیلی می توانیم مثال بزنیم. این دانشگاه پایگاه های اطلاعات بین المللی را با اشتراک یک ساله با هزینه 12 میلیارد تومان تامین کرده است.
البته معمولا منابع علوم انسانی بیشتر است. ما اگر 12 میلیارد را تقسیم بر چهار کنیم یعنی تقریبا مبلغ 4 میلیارد تومان نیاز است تا ما بتوانیم این منابع را تامین کنیم که به نظر من بیشتر از این ها می باشد. البته یک طرح این بود که از برخی از سایت ها مثل فارس ویب استفاده کنیم، از قبل از دوره تصدی ما این آغاز شده بود و در طی این شش سال گذشته از این سایت ها استفاده شده است. که نمی توانیم بگوییم جوابگوی دانشجویان ما هست ومشکلات بسیار زیادی داشتیم و قبول هم داریم و درحال ایجاد یک مسیر دیگری هستیم خیلی مفصل پیگیری کردیم و ان شاءالله بتوانیم این نیاز را برآورده کنیم. البته وقتی این منابع تامین شد، دغدغه ی بهره برداری پیدا می شود. در آن سال هایی که دانشگاه این منابع را تامین کرده است میزان بهره برداری مطلوبی نداشته است و بسیاری از مسئولین و اساتید و حتی دانشجویان این شبهه را دارند که اصلا چرا این پول را خرج می کنیم. ما در حوزه هایی که می توانستیم این منابع را تامین کنیم از داخل مثل ابر نور و نورمگز و... این ها تاحدی تامین شده است اما منابع خارجی را هنوز هم اشکال به آن را وارد می دانیم.
بخش دوم؛کتابخانه حوزه سمعی بصری و تصویری است که آقای طاهری نیز اینجا هستند که از زحمتکشان بسیار زیاد ما در بخش صوتی و تصویری دانشگاه هستند حجم کار هایی که این دوستان انجام می دهند در این وقت نگنجد و ای کاش دوستان یکبار جمع شوند و بنده به آن ها بگویم که حجم کاری که این بزرگواران انجام می دهند چقدر است آن هم با تعداد سه نفر و نصفی که در این مجموعه هستند با مجموع مسئولیت های بسیار زیاد. بنده این را مطرح کردم که این سوالی که پرسیدند را پاسخ دهم که : فیلم های چند رسانه ای دانشگاه برای من که دانشجو هستم قابل دانلود نیست و این فیلم ها اگر در سایت کتابخانه قرار بگیرد بسیار مفید خواهد بود. حرف کاملا درستی است و ما هم دنبال این هستیم و حجم بسیاری از این فیلم های هم در سامانه ساعد دانشگاه بارگزاری شده است. برخی از آن ها قابل دیدن است و برخی خیر و مسئله آن این است که مشکل سامانه ماست. سامانه ما، سامانه پارس آذرخش است، سامانه ای که در کتابخانه ملی و دانشگاه شهید بهشتی وتهران و ... مستقر است. و خیلی چیز جدایی نیست. البته دوستان ما در کتابخانه آقای دکتر مفصل پیگیری می کنند که بتوانند به نحوی پایدار و بدون قطع و وصلی منابع تصویری دانشگاه را در اختیار دانشجویان قرار دهیم. این یک اتفاقی است که در ساعد افتاده است و بارگزاری شده است ولی امکان استفاده توسط دانشجویان کم است. البته خیلی از این منابع قابل استفاده هست و بنده توصیه می کنم بروید و استفاده کنید و هر چه بیشتر این حاصل شود دوستان ما در صوتی و تصویری بیشتر دل می سوزانند برای این.
چالش های بسیار زیادی در مسیر داریم یکی اینکه در دانشگاه ما خیلی چیز ها باید عوض شود همین طور که در جامعه ما ناگهانی وارد عرصه دیجیتال شدیم. به این معنا که جوانان و نوجوانان ما هویت دیجیتالی پیدا کردند. این اتفاق برای سازمان ها سخت تر است و اینکه بالغ شوند و این را در تمامی سطوح خوب درکش کنند. از سطوح مدیریتی تا سطوح کارمندی. این را خوب است دوستان بدانند که کل آیتی دانشگاه پنج نفر هستند. در صورتی که تقریبا هیچ مجموعه ای نیست که به این بخش کار نداشته باشد. شما اگر بروید سراغ تلفن این بخش می بینید که دقیقه ای نیست که زنگ نخورد و هر کدام زنگ ها یک کار است. ما اگر بگوییم که مجموعه دانشگاه حدود 350 نفر نیرو دارد، 5 نفر یعنی یک هفتم این نیروی انسانی ماست. خود دوستان این اداره خیلی دوست دارند وضعیت بهتر از این باشد بعدش من هستم و شماها حالا حالاها مانده که به میزان نارضایتی امثال بنده برسید.
باید تمامی کارکنان ما توانایی کار با آی تی داشته باشند و همه آن ها تا حدی بلد باشند مثلا بچه های صوتی و تصویری ما. نمی توانیم بگوییم هر روز بچه های آی تی بیایند. ما الان بچه های آیتی مان از خرابی ساده یک پرینتر تا پیچیده ترین مشکلات زیرساختی را باید پاسخ گو باشد. در ثانی هنوز مجموعه ی دانشگاه چیزی کمتر از حدود یک تا یک و نیم درصد کل بودجه دانشگاه به فناوری اطلاعات اختصاص دارد این برای دانشگاه در عصر فناوری اطلاعات بودجه ناچیزی است و وقتی هم با ریاست و مجموعه دانشگاه بر سر افزایش بودجه توافق کردیم و مسئولیت ها بر این ها تبیین شد و بودجه هایی را برای رفع حداقل های حداقل فراهم کردیم و به مجموعه هیأت امنای دانشگاه ارسال شد، از جمله دو سه ردیفی که برای صرفه جویی کسر کرد عینا همین ردیف فناوری اطلاعات بود. چون حقوق و دستمزد را که نمی توانسته دست بزند. پول ناهار و غذا را هم که نمی شود. فقط می ماند آی تی! البته من نمی گویم که آن ها اشتباه کردند ولی به هر حال این اتفاق افتاد. دوستان دارند کار می کنند تا به بهترین وجه تک تک این مسائل را حل کنند.
که این انتخاب بنده بود و مصلحتش را هم می پذیرم و می گویم چرا. بنده ای که مدیر ایشان هستم کمتر باری شده است که با ایشان تماس بگیرم و آن یکی گوشی را زمین نگذاشته باشد و در حال تماس نباشد. البته خیلی وقت ها هم گوشی من را بر نمی دارد چون در حال صحبت با شرکت برای رفع مشکلات است و من تا شب هم هستم. حجم کار خیلی زیاد است. به عبارتی جزئیات وضعیت ایشان را به لحاظ منابع انسانی و چه مالی نمی دانیم و فقط ازآن ها مطالبه می کنیم برای مثال چنده بارپیش آمده است که فلان دانشجو یا استاد میگویند که این چه وضع سیستم هاست و چرا سیستم بنده کار نمی کند و وقتی ایشان می آید و می بیند متوجه می شویم که مشکل از همان خود سیستم شخص است. دانش آی تی ما کم است و بیشتر مواقع مشکل از سیستم خودمان است و بنده این را تجربه کردم و بار ها به عینه دیده ام. مثلاً فلان تیک آن نزده است یا مثلاً فلان چیز را باز گذاشته است وآن اینترنت مصرف میکند یا برای مثال در دفتر یکی از مسئولین ارشد دانشگاه دیدم که مسئول دفتر آن شخص کس بسیار عصبانی بوده است از اینکه چرا پیرینتر بنده کار نمی کند. کارشناس ما که برای بررسی مراجعه میکند میبیند که فیش اتصال دستگاه پرینتر به کامپیوتر وصل نیست و در این صورت وقتی کارمند ما برای بار دوم با کارشناس تماس بگیرد قطعاً کارشناس به او خواهد گفت که دقیق همه جا رو چک کن بعد حضوری می آیم. تقریبا شبی نیست که بنده با مدیر آی تی مان صحبت نکنم چه برسد به داخل روز که حتمی است. بنده مطالبات و مسائل را به ایشان منتقل می کنم. اگر می خواهید حوزه فناوری اطلاعات دانشگاه رشد کند، با دعوا نمی شود. باید بشینیم یکی یکی حل کنیم.
هر کدام از این ها مشکل داشت یعنی کامپیوتر من مشکل داشت یا اینترنت و شبکه یا خود سامانه و چهارم درگاه بانک، هر کدام از این ها مشکل داشت رزرو غذا با مشکل مواجه می شود. ما موظف هستیم دومی و سومی یعنی پایداری اینترنت و پایداری سامانه را بهبود دهیم مورد چهارم یعنی بانک را نیز باید پیگیری کنیم. بعضی وقتا ما نیز حرص میخوریم در ضمن سامانه نیز همه چیزش دست ما نیست. دانشگاه حدود ۱۰ سال پیش به این نتیجه رسید که البته همه سازمان ها به این نتیجه رسیدند که ما نمی توانیم خودمان سامانه بنویسیم باید سامانه را به خدمت بگیریم و سامان برای شرکت های دیگر است به عنوان مثال ساعد که برایتان گفتم که دانشگاه تهران کتابخانه ملی دانشگاه شهید بهشتی نیز از آن استفاده می کنند گلستان ما را نیز تقریباً قالب دانشگاه های کشور استفاده می کنند همین ساجد که در آن غذا رزرو می کنید که با بخش اداری آن کمتر ارتباط دارید، کارکنان عزیز ما هم مشکلاتی با آن دارند. سامانه ساجد قرارداد اصلی شبا وزارت علوم می باشد اصلاً این سامانه ی رسمی اداری وزارت علوم کشور است. حدود ۲۰۰ دانشگاه کوچک و بزرگ دیگر نیز دارند از این سامانه استفاده می کنند و این سامانه چالش هایی دارد و ما نیز قبول داریم و باید بهبودش دهیم. بنده شرمنده بچه های هستم که با مشکل مواجه می شوند. انشاالله مدام بهتر بشود و می توان گفت که در چند سال گذشته بهتر شده است اما هنوز مطلوب نیست.
ما پیش از کرونا میزان حجم قابل استفاده دانشجویان فکر می کنم ۵ گیگ در ماه بود اما الان میزان حجم رایگان اینترنت برای دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد ۱۲ گیگ در ماه می باشد یعنی 140 درصد افزایش. و دانشجویان دکتری نیز ارتقا به ۲۰ گیگ در ماه. همان منابع را دوستان به گونهای مدیریت کردند که بتوان این حجم اینترنت را در اختیار دانشجویان قرار دهیم اما در مورد اتصال کم آوردیم روشن و شفاف! مسئله این بودکه آیا باید حجم را افزایش داد یا اتصال را اتصال و مجبور شدیم کاهش بدهیم و در مقابل حجم افزایش پیدا کرد.
مشکلات اینترنت دانشگاه، بسیار مختلفی دارد بعضی وقتا خود اینترنت مشکل پیدا میکند و بعضی اوقات در این حوادث اخیر نیز قطعی عمدی داشته ایم. در همین هفته گذشته فارس مورد حمله سایبری قرار گرفت و اخبار محرمانه و نامه های محرمانه فاش شد و یک هفته است که بحران های سیاسی شکل گرفته است. بحران های سیاسی جدی ایجاد کردند. بحث امنیت شوخی نیست؛ مخصوصاً برای دانشگاه اولین اولویت امنیت مان ایجاد امنیت فناورانه است. اگر جایی از لحاظ فناوری نتوانیم امنیت را تامین کنیم مجبور می شویم که قطعا اجباری داشته باشیم یا محدودیت ایجاد کنیم مثلاً نتوانند از بیرون به سامانه ها متصل شوند و سامانه ها فقط از درون دانشگاه قابل دسترس باشد چون آسیب حمله ما را ۶ ماه عقب می اندازد و تا برسیم به نقطه صفر دوباره الا ضررهایی که ایجاد می کند. بنابراین می توانیم با آن شوخی کنیم. خداروشکر با اینکه در این حوادث شدیداً مورد حمله بودیم اما اتفاق خاصی رخ نداد جالب است بدانید که دانشگاه امام صادق مثل بقیه دانشگاه ها مثل دانشگاه تهران نیست یکی از اولین جاهایی که حمله می کنند دانشگاه ماست اگر خواستید یک دفعه باید بیاید و آمار حملات دفع شده را به شما بگویم سرویس ارائه دهنده اینترنت دانشگاه که یکی از شرکتهای معضل کشور است، چندین بار از ما درخواست کرده است که اینترنت آن را قطع کنید میزان حملاتی که به شما می شود برای ما هم مشکل ایجاد کرده است. خوب این وضعیت ماست. البته ما این را فرصت می دانیم و می خواهیم یکی از ایمن ترین زیرساخت های اینترنت کشور را ایجاد کنیم.
بعضی از ماها صبغه نظری داریم و برخی صبغه عملی برای مثال فرض کنید یک موتور یا یک ماشین را هر کدام ماهیتی دارند آیا میتوان ابلاغ کرد که آقای موتور شما ماشین باش! ما سازمان هستیم نه کارخانه که بتوانیم خط تولید را عوض کنیم. مثلاً استاد تا حالا داشته است نظریه کار می کرده است، از الان به او بگویم که برو در زمینه کاربردی فعالیت کن. می توان در این مورد حرف زد مثلاً بگویم من ابلاغ کردم به رئیس دانشکده اما ایشان انجام نداد اما واقعی نیست؛ توجیه است ما باید با آدمها در یک تعاملی دوطرفه باشیم یعنی به عبارتی بنده به رئیس دانشکده بگویم که فلان علاقه و توانایی های پژوهشی را دارم و این مسائل را در جامعه می بینم، رئیس دانشکده نیز بگوید دانشکده ما این وظایف و ماموریت ها واین منابع را دارد. رئیس دانشکده و عضو هیئت علمی به یک بهینه برای تحقق ماموریت تک تک اعضای هیئت علمی دانشگاه برسند. این حالت که حالت واقعی است. این افاق که داریم رقم میزنیم و پیگیری میکنیم از سوی معاونت پژوهشی این است حال اگر مسئله روی زمین است و دانشگاه امام صادق فکر می کند که حتماً باید به آن بپردازد مثلاً مجموعه روسای علمی دانشگاه به آن می رسند و در عین حال ما هیات علمی نداریم که به آن بپردازد. اگر ما واقعاً معتقد هستیم که آن موضوع اولویت دارد باید عضو هیئت علمی در آن موضوع استخدام کنیم. اول اینکه استخدام هیات علمی با ما نیست رئیس دانشکده و معاونت آموزشی است و حوزه پژوهشی در آن نقشی ندارد. میخواهیم کاری کنیم؛ این پازل موجود را به دانشگاه عرضه کنیم یعنی بگوییم که این پازل اعضای هیات علمی دارند به این مسائل می پردازند و این جا های پازل نیز خالی است. امیدواریم این اطلاعات مبنای تصمیم درست بشود.
پایان خبر/