به گزارش دانشجویی و فرهنگی؛ در تاریخ ۲۳ خرداد مصادف با ۱۸ رمضان، ضیافت افطاری به همت دانشجویان معارف اسلامی و مدیریت کد ۹۵ برگزار شد.
در این مراسم اساتیدی از هر چهار گرایش مدیریت دعوت شده بودند.
این مراسم باحضور دکتر لطیفی ریاست محترم دانشکده معارف اسلامی و مدیریت به همراه دکتر امامی، دکتر یاوری، دکترعرفانی‌فر، دکتررازینی، دکتربصری، دکترگودرزی، دکترتوحیدی، دکترسوداگر و جناب آقای ترابزاده و اکثریت دانشجویان در رشته معارف اسلامی انجام شد.
پس مراسم افطاری دکتر لطیفی در سخنرانی کوتاه ضمن تشکر از دانشجویان بابت مراسم درخواست استمرار این ضیافت ها را در کد داشتند.
همچنین در نطقی کوتاه پیرامون حکمت۷۳ نهج البلاغه که میفرماید:
"مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ
 آن که خود را پیشوای مردم سازد پیش از تعلیم دیگری باید به ادب کردن خویش پردازد"
به ضرورت تادیب خویشتن پرداختند، و این مسئله برای دانشجویان مدیریت را حائز اهمیت دانستند.

متن کامل سخرانی ایشان به شرح ذیل می‌باشد:

بسم الله الرحمن الرحیم
قال امیرالمومنین علیه السلام: مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلَیْهِ أَنْ یَبْدَأَ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ وَ لْیَکُنْ تَأْدِیبُهُ بِسِیرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِیبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ (نهج البلاغه، حکمت 70)
روایتی است در نهج البلاغه که مشهور است و مورد وثوق. حضرت در عبارتی عمیق نکته مهمی در باب نصب مدیران فرموده اند که به نظر می رسد لازم است ولو مختصر شرحی بر آن نوشت.
•  نخست اینکه این روایت درباره نصب بر عامه مردم (نصب نفسه للناس) است. لذا اعم ازجامعه ایمانی و غیر ایمانی است؛ گویی این عبارت در همه جوامع و نه فقط جامعه مسلمین هم قابل استفاده است. این عبارت اعم از بیان قرانی «وَ الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً، فرقان ۷۴»است.
•  بعد اینکه نصب، چهار رکن دارد. نصب کننده، نصب شونده، منصوب علیهم و منصوب له (موضوع نصب و عنوان مسولیت).  در این روایت گویی خطاب حضرت در وهله اول خود نصب شونده است. یعنی اگر کسی می خواهد مسولیت قبول کند ولو دیگران او را نصب نکرده اند باید این شایستگی را در خود ایجاد کند و حتی اگر دیگران او را نصب کرده باشند و او چنین صلاحیتی را در خود ایجاد نکرده نباید این مسولیت را قبول کند.
•  همچنین نصب انواعی دارد. گاهی نصب از طرف خداوند است که با مفاهیمی همچون اختار، جعل، اصطفی و امثالهم می آید. گاه نصب از طرف مردم است که انتخاب است و بیعت است و امثالهم. و هر دو نصب الهی یا بشری به صورت مستقیم و غیر مستقیم ممکن است.
•  واژه امام در این روایت به معنای مطلق پیشوا است و  نمی توان به امامت سیاسی تخصیص زد. همانگونه که در شروح از نجار و حجار (شرح ابن ابی الحدید) تا معلم و مرشد (شرح مغنیه و شرح ابن میثم) تا امام مسلمین(شرح منهاج البراعه خویی) به عنوان مصادیق امام در این روایت اشاره شده است. لذاست که طیف وسیعی از مشاغل و حرف و مسولیت های خرد و کلان را در بر می گیرد.
•  تعلیم نیازمند معلم است و تعلیم نفس یعنی معلمی برای خود. و مگر می شود معلم خود علم نداشته باشد؟ پس حتی برای شروع پذیرش ها هم باید از قبل علم داشت.
•  تعلیم غیر از تادیب است. علم یعنی دانستن و ادب یعنی اندازه داشتن. هر دو لازم است و با تعلیم باید شروع کرد.
•  تادیب باید منجر به سیره شود والا سیر کوتاه مدت غیرمانا نیز مطلوب نیست.
•  از کلمه قبل تادیبه بلسانه برمی آید که هم عمل لازم است و هم بیان. کما اینکه حضرت موسی فرمود رب اشرح لی صدری و یسرلی امری و احلل عقده من لسانی. صرف عمل کفایت نمی کند کما اینکه گفتن تنها نیز بیهوده است.
هرکه خود را رهبر مردم کند     
باید اول رهبری از خود کند
خود بیاموزد و زان پس دیگران   
با عمل تادیب سازد نی زبان
هرکه خود آموخت و تادیب کرد   
احترامش بیش از آن دیگر بود
که دهد تادیب و آموزش بغیر  
چون که او سوی خدا باشد بسیر

این مراسم در ساعت ۲۳:۰۰ به پایان رسید.