تجربه اینچنینی بسیار داریم وقتی که بصورت گروهی و دسته جمعی مشغول کاری می‌شویم نسبت به زمانیکه خودمون به تنهایی همون کار رو انجام می‌دهیم آسانتر است. کوهنوردی در قالب گروهی خیلی راحتتر از کوهنوردی فردی است، سختی روزه گرفتن در ایام عادی سال نسبت به ماه مبارک رمضان بیشتر است، سختی امتحان دادن در ایام درسی نسبت به ایام امتحانات بیشتر است و ... . با همین فرض، کمپینی راه انداختیم با عنوان «ارزش‌های ناب» تا هر هفته یک ارزش دینی رو با هم مرور کنیم و جلای تازگی به کالبد زنگار گرفته دل زنیم.

قافله «ارزش‌های ناب» از هفته گذشته حرکت خودشو با موضوع «سلام و خوشرویی» آغاز کرده. اگر همراهش نشیم ممکنه مجبور باشیم خودمون به تنهایی این مسیر رو طی کنیم و شایدم دیگه چنین فرصتی برامون پیش نیاد. این هفته هم سعی می‌کنیم نقص‌هایی که در موضوع «نماز» داریم  با هم برطرف کنیم.

نماز معیار خوبی برای سنجش لحظه‌ای از میزان قرابت و آشتی‌مون با خداست. حدیث «الصلوة عمود الدین» از پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص)‌ را زیاد شنیدیم اما تا چه اندازه از مرحله شعار به باور تبدیل شده فیه تأمل، چرا که اگر ستون بنا بلرزد اصل و هویت دینی ما نیز زیر سؤال می‌رود. اینکه در ادامه حدیث آمده است «اگر نماز انسان مقبول افتد دیگر عبادات او نیز پذیرفته می‌شود و اگر مردود گردد عبادات و اعمال دیگر نیز پذیرفته نمی‌شوند» سخن کمی نیست و اگر آنرا باور داشته باشیم برای انجام آن سر از پا نمی‌شناسیم.

اگر می‌خواید بدونید هر لحظه از روز چه نمره‌ای از معنویت‌گرایی مون می‌گیریم، چه اندازه دنیاگرایی و هواپرستی داریم، کافیه به وعده‌های نماز واجب یومیه‌مون نگاه بیاندازیم که مثلاً نماز صبحمونو اول وقت خواندیم یا نه؟! با حضور قلب خواندیم یا سرسری؟! نماز ظهر و شب چطور؟! یه خورده در خودمون تأمل کنیم که نکنه در همین عادات روزمره مون گم شده باشیم. نکنه عباداتمون از سر عادت باشه. یکی از دوستان مثال قشنگی برا عادت‌زدگی می‌زد، می‌گفت: ما امام صادقیا روزی چندبار به شهدای گمنام دانشگاه عرض ارادت نشان می‌دهیم اما آیا تا به حال شده یکبار، فقط برا سلام دادن به شهدا آمده باشیم پیش مقبره الشهدا و برگردیم خوابگاه؟!

با هم چند نمونه از مصادیق نفاق‌های درون که ما امام صادقیا بارها اونو تجربه کردیم مرور می‌کنیم تا خدایی نکرده دیگر در دام آن نیافتیم:

• اگر منتظر می‌مانیم تا صدای اذان طنین انگیز بشه بعد سراغ وضو گرفتن بریم و برا نماز آماده بشیم.
• اگر شیطان به ما تلقین می‌کنه که حضور در نماز جماعت ریا داره و تشویقمون میکنه تا نمازمونو فرادا بخوانیم.
• اگر بواسطه نداشتن رزرو غذای روزانه، در رفتن به مسجد تعلل داشته باشیم.
• اگر هنگام نماز شده و ما در حال وضو گرفتن، براحتی زمان بسیاری را صرف گپ و گفت با دوستان می‌گذرانیم.
• اگر اذان شد و کوچولو از کارمون باقیمانده، توی دل خودمون میگیم بزار اینم تموم بشه بعد با خیال راحت میرم سراغ نماز. بعد این میشه عادت رفتاریمون.
• اگر عجله داریم تا نماز رو سریعتر تمام کنیم تا به کارای روزمره‌مون برسیم.
• اگر با تیک تیک ساعتی که برا نماز صبح تنظیم کردیم بلند نمیشیم.
• اگر عادت داریم بعد از نماز جماعت زودتر از همه برای صرف غذا وارد رستوران بشیم.

شما هم اگر مصادیقی میشناسید در قسمت نظرات به آن اضافه کنید.

منتظر شما در صفحه اینستاگرام «کمپین ارزش‌های ناب» هستیم. ما رو فالو کنید، لایک بدید و کامنت به یادگار بزارید.

 #ارزشهای_ناب | Arzeshhayenab@